Asırlık Hüzünler Atlası

İnsan, göz çukurlarında bolca sis biriktiren…
Gözlerimiz asırlık hüzünler atlası
Baştan aşağı gurbet olarak okunuyorken üstelik
ve muallak bir beklentideyken her şey
İki var arasında asılı duran bir yoklukta ruhumuz…

Bazen gark olur gece,
Konuşmadan anlaşmanın hüznüne.
Sabah, bu sessizliğe kurban gitmiş gibi.
İnsan koca dünyayı sırtlar da
Taşıyamaz bir türlü yüreğini göğsünde.
Hüzün, vazgeçilmez türkümüz
ve yazmak asırlık sızısı insanın.

Yalnızdır, kalbinin en tenha sokağına çıkmayan her insan
ve o sokaktan çıkamayan, sonsuz kalabalık…
İnsan acizliği dökülür sol yanımızın dallarından
Kuruyan dudağından yapraklar dökerken insan.

Şehrin hangi kırgın noktasına doğru kıvrılır kırılgan yollar?
Tüm çıkmazlar insanın bir çift gözünde birleşiyorken hem, nereye sahi?
Ki en acılı şiir, bir girift Orta Doğu’yu andırırken gözlerimiz.

Bu şiir İkra'r Dergisi 1. Sayısında yayınlanmıştır.