Nermina #Srebrenitsa

Atlantik, Pasifik ve yedi kıta…
Adım Bosna benim,
Soyadım Srebrenitsa.
Bana okyanuslardan beri ellerinde çengellerle
Gezen kosmoslardan bahset Nermina.
Koşuşturduğum, inadımı topluca uyuttuğum.
Ummana doğmadan gitmelerimi bir düşün, mektuplarımı yak
Akreplerle tuz gibi eklendiğin yaralarıma bir bak, bak bi’bak!
Antik barbarlıklar oldu ellerime düğüm
Ben gidemiyorum, git Nermina,
Git ve geleceği ol masumiyetin.
Biraz biraz yalnız dirensek de
Mamafih gök renklidir ölüm
Kimine çiğ bir lokmadır
Kimine son gördüğü bir merdüm.

I

Ben bazen terra-rosa olurum,
Bazen kaderî bir çernezyum…
Zaman pıhtılaşmayan yaram benim
Ben bavullara sığamadım,
Sen tabutlara küçük geldin Nermina.

On günlüktüm ben
On aylıktı Nermina                
Modern dünyanın vicdanına sığmayacakmış
Duydun mu?
-“Haris haklıydı, Feyziç,
Öldürecekler bizi”
Yirmi yıldır bekliyorum humuslu toprakta
“Bunun izahını Marx, Engels, Lenin yapamıyor”
Değil mi?
Yap dedi diktatör Tito
Yapamadan göçtü gitti iyimi!

II

Nermina’nın yüzü
Annesinin ellerinde kilitliydi, onunla gitti
Miladiç’in yavruları bak nasıl sinsi, nasıl…
Ellerinde tam da kendi kafalarına sıkmalık silahlarla
Süngülerde insanları ye’se iten kokusu sülfürün.
Sırpmış, Ermeniymiş, Rusmuş;
Apaçık düşmanıyım ben acınası küfrün.

Bak kanı seğreltiliyor
Bir Boşnak’ın
Seyrediliyor, hayret ediliyor
Temmuzun bağrı ve mahcupluğu yaz aylarının.

“Nasıl olur da korkmam” diyordu
Nasıl olur da…
Herkes sağır numarasında
Oysa gözler önünde;
Srebrenitsa.

Dünya tam dönümlüktü
Ben doğdumsa Nermina öldü
Gözlerime bakma öyle
O daha küçücüktü.
Zulüm meşrû kıldı türünün katlini;
Bitti sanıyorsunuz ya
Bitmedi
Nermina diyar diyar doğuyor;
Doğduğu gibi bugün de ölüyor.

III

Siz hiç aslanla geyiği aynı sürüde gördünüz mü?
Nasıl olsun Nermina
Milletlermiş birleşmişmiş,
Palavrası riyânın!
Çıkarlar ne de güzel birleştiriyor adamı.